Vanochtend was het weer zover: donderdag, Ivagodag. PMD, GFT, restafval, de kale kerstboom, … allemaal buiten! Daar heb ik nu eens zo een deugd van! En daar ben ik ook zo goed in! ‘Good riddance’ is een gevoel dat ik helemaal ken énapprecieer. De grote schoonmaak. ‘A clean sweep’. Schoon schip. Tabula rasa. Alles moet weg.
Elk jaar komt de kerstversiering van de zolder. We zetten een echte kerstboom van een redelijk formaat. We bedenken een leuke nieuwjaarskaart. We sturen die rond. We maken elk envelopje enthousiast open: wie zou ons iets teruggestuurd hebben? We koken, we shoppen en we blijven na het donker binnen. We cultiveren de eindejaarsshow.
Maar na 15 januari moet het gedaan zijn! Dan wil ik plaats voor wat komen gaat.
Een goede vriendin vroeg me eens tijdens één van onze meer diepgaande gesprekken wat ik aan materieels uit een brand zou redden mocht ons huis ooit in lichterlaaie staan. U denkt nu spontaan: ‘Foto’s’?. Dan bent u niet alleen. Blijkbaar is dat het meest voorkomende antwoord. Wel, dat heb ik nu eens niet. Ik heb geen dozen met de geboortekaartjes van alle baby’s uit mijn entourage. Ik heb geen stapels kindertekeningen. Ik hou die nieuwjaarskaarten niet bij (neen, ook niet dat van u). Door onze Raymond gekoesterde snoeppapiertjes, stukjes hout en stenen waarvan alleen hij de waarde kan inschatten? Ik beken: ik gooi ze weg.
Ballast overboord! Probeer het ook eens. Het maakt het hoofd zo lekker licht.