Reunie

1984, exact 25 jaar geleden, is het jaar dat ik als germaniste afstudeerde en ik niet alleen. Die verjaardag is ook andere mensen niet ontgaan. Zaterdag was er een reünie. Van de 125 oud-studenten had de Bond van Gentse Germanisten iedereen kunnen bereiken, een primeur en het bewijs dat ook wij met onze tijd en met Facebook zijn meegeëvolueerd. De opkomst was ‘zelden zo groot’, mij viel die relatieve hoeveelheid in de praktijk toch wat tegen. Zouden er dertig mensen geweest zijn? De groep werd aangevuld vooral met germanisten voor wie de academische wereld al die tijd hun leefwereld is gebleven.

Een ‘meet & greet’ na 25 jaar is altijd leuk. Zo een gesprek valt niet gauw stil: Weet je nog? Wat doe je nu? Getrouwd? Kinderen? … De draad was na al die jaren zo weer opgepikt, zelfs met die mensen van wie je je de naam eerst geeneens kon herinneren. Toen, na goed een half uur, riep het officiële programma ons tot de orde: we werden vriendelijk verzocht te gaan zitten op de rijen stoelen in collegeopstelling. En gelijk wist ik weer hoe lang dat wel is, 25 jaar! Ik hoorde het woord ‘intellectueel’ het volgende uur meer keren dan in de voorbije jaren samen. Er was een lezing over Henri Pirenne en August Vermeylen en de strijd om de vernederlandsing van de universiteit van Gent. Lang weg uit de universiteit, maar met kinderen die kandidaat-studenten zijn, wil je dan wel eens weten hoe het vandaag zit met het Engels aan onze universiteit. Geen woord daarover. Wel welgemeende verontwaardiging over het feit dat de wereld protesteerde toen Pirenne uit de universiteit werd gezet, maar niet toen Vermeylen er niet meer binnen mocht. De wereld? De wereld van wie? Daarna een lezing van bijna een uur door een professor over het leven van een andere professor, allemaal gesitueerd binnen de academische wereld van de studie van het Nederlands natuurlijk.

Uitwijdingen over de fanfare van de broer van die in 1967 overleden prof, dat wel. Geen woord over het Nederlands in deze stad, waar elk jaar meer kleuters thuis geen Nederlands spreken. Hoe moet ons onderwijs daarop reageren? Geen woord daarover.

Applaus. €250 voor de laureate van de sciptieprijs, een frisse belofte die op onderscheidende wijze een studie heeft gemaakt over Helden, iets met een hele lange en moeilijke Duitse titel. De eveneens kwalitatief hoogstaande scriptie over sms-taal of die over tussentaal had het net niet gehaald.

Mijn rug kreunde. Ik zag ineens alleen nog de oude portretten en beelden in het statige gebouw. Het regende buiten, maar de tocht onder de deuren wenkte toch. Weg van die mensen die het Nederlands doodknuffelen en koesteren, als ouders van opgroeiende kinderen die naar de schattige babyfoto’s blijven kijken, terwijl het kind van hun zorgen ondertussen al lang de straat op is en jointjes rookt. Ik ook de straat op dus, op zoek naar antwoorden op mijn vragen.


Dec 2009

Al wat lezen?


Contact

  • Comm. V Pheidippides
  • Emiel Clausplein 2/0101
    9800 Deinze

  • Ondernemingsnr BE-0893.999.015