Vakantiemodus

Het begon met onze buurtwinkel die nu ook op zon- en feestdagen open is. Voorheen legden de openingsuren ervan een rustgevend raster in mijn hoofd. Steeds was daar het latente bewustzijn van de al dan niet mogelijkheid om het gemiste even snel om de hoek te halen. Ook als ik niets nodig had, zorgde De Buurtwinkel voor structuur: op zondagmiddag om 13 uur viel de hartslag van de week onvermijdelijk stil in een lange, welkome streep van niets. Het zwarte gat waar altijd een boek of een weekendkrant te vinden is. Met respect voor enige menselijke terughoudendheid, trok de nieuwe week zich na de zondagsrust op maandagmiddag om 13 uur weer echt goed op gang. Tot de zondagmiddag daaropvolgend. Enzovoort.

Dat is nu dus voorbij. De weken zijn één brij.

En de dagen? Ook dat zag er even niet goed uit. Waar het onderwijs en meer bepaald de bel van het schooltje hiertegenover mijn werkdagen aan werkbare tijdsblokken rinkelde, zou per 1 juli ook dat komen te vervallen. Het vooruitzicht zinde me niet. Maar hoort, wat mocht ik vanochtend vaststellen? De schoolbel blijkt gewoon door te gaan. Zijn niet mijn weken, dan zijn toch mijn dagen gered. God behoede dat een of andere progressieve pedagoog in de luwte van de zomervakantie het idee van glijdende schooluren erdoor krijgt. Of dat iemand vooralsnog die schoolbel stillegt.


Jul 2014

Al wat lezen?


Contact

  • Comm. V Pheidippides
  • Emiel Clausplein 2/0101
    9800 Deinze

  • Ondernemingsnr BE-0893.999.015