Woorden om te zeggen wat ze wensen
en niet wensen.
Vrijheid van denken,
om uit te maken wat ze willen.
Op tijd een tik op de vingers,
zodat erger niet nodig is.
Krediet, voldoende
om zich al eens te vergissen.
Een tweede kans,
en dat een derde niet hoeft.
Ouders, grootouders, buren, leerkrachten ... coaches van allerlei slag
die toepassen wat ze prediken.
Goesting om naar huis te gaan
omdat er weer lekker zal zijn gekookt.
Zin om naar school te gaan
omdat ze zich daar voelen groeien.
Een eigen plek
waar fris gewassen kleren wachten en verse lakens.
Stiltes
om hun gedachten op orde te krijgen.
De moed om ja te zeggen
én de moed om neen te zeggen.
Een zotleuke verrassing af en toe
van ernstige mensen.
Een schouderklopje
van iemand van wie ze het niet hadden verwacht.
En een aai over de bol
ook al voelen ze zich daar eigenlijk al te oud voor.
Blije gezichten
als ze ergens binnenkomen.
Warme knuffels ter afscheid
als ze weer vertrekken.
Dat iemand het ziet als ze triest zijn
en dat die iemand het dan ook wat kan schelen.
Tijd om niets te doen,
kansen om creatief te zijn.
Dat ze het soms beter mogen weten,
ook al zijn ze jonger.
Dat ze al eens iets mogen vergeten,
ook al zijn ze oud genoeg om te weten.
Dat ze boos mogen zijn
en dat ze voor die boosheid een uitweg vinden.
Dat ze blij mogen zijn
en dat ze zich niet te stoer voelen om het te laten zien.
Dat ze zich klein genoeg mogen voelen
om te gaan voor het algemeen belang.
Dat ze zich groot genoeg mogen voelen
om te geloven dat ook zij verschil kunnen maken.
Liefde, te geef en te krijg,
omdat geen mens zonder kan.
Dit wens ik alle kinderen en jonge mensen. Het is niet erg dat zij dit niet lezen, zolang wij - de mensen achter, naast, voor en rondom hen - dat maar doen, zodat we ons voor hen fijne doelen voor ogen kunnen houden.