Als het over in de war zijn gaat, ben ik de laatste tijd wel wat gewend. Eén thema steekt er toch bovenuit: de genderkwestie. Bi, fluïde, trans ... met een twintiger in huis en de radio aan hoor ik regelmatig nieuws daarover. Een paar weken geleden was het nog een item bij Sofie Lemaire – ik leerde bij terwijl ik de was ophing. (Ik fiets nu ook terwijl ik schrijf, maar dat is een ander verhaal. Ik zeg in de context van dit verhaal wellicht beter niets over dat vrouwen twee dingen tegelijk kunnen.) Ik weet niet precies hoelang één item in Sofies programma duurt - ik had het begin gemist -, maar dit was geen rap-rap interviewtje vóór reclame en nieuws, dit was duidelijk het grondiger werk.
De dag erna was Sofie daar weer en ik blijkbaar ook – de was moet ook worden geplooid. Deze keer was het item leven/wonen in de stad of buiten. Hij die zich de vraag stelde was een toekomstige papa. Nu mag u één keer raden wat de eerste vraag was die Sofie aan de toekomstige papa stelde. Het is de eerste vraag die u wellicht ook stelt en/of die aan u gesteld wordt als u in het geval bent: “Weten jullie al wat het wordt?” Die vraag dus. Kijk, daar geraak ik nu zo van in de war! 24 uur geleden nog waren we – Sofie en ik en met ons de andere luisteraars - meer dan een uur lang geïnformeerd over hoe en waarom het binaire geslachtsmodel achterhaald is. Ik was mee, Sofie was mee. Tenminste, dat dacht ik. Tot zij dus dé vraag stelde: “Weten jullie al wat het wordt?”
Dus, beste lezer, als u mij de vraag stelt of wij weten wat het wordt, zeg ik: een kleinkind. En voor wie meer wil weten: een wolk van een kleinkind.