Ik heb geen passie. Neen, hier had niet moeten staan: ik heb geen paasei. Ik heb geen passie. Dat inzicht heeft wat tijd gevraagd, het kan zelfs onderwerp geweest zijn van wat kopzorgen, maar ik ben er klaar mee. Iets waar ik hemel en aarde voor zou bewegen? Iets waarvoor ik een moord zou plegen? Iets wat mijn absolute prioriteit krijgt? Heb ik niet. Sinds ik dat aan mezelf heb bekend, begin ik meer en meer te denken dat het maar goed is ook, dat ik er geen heb, een passie. Alsof de hemel en de aarde nog niet genoeg worden bewogen. U mag eigenlijk best blij zijn met deze niet-passie van mij. Iemand moet de sleur garanderen, de cyclus van de seizoenen. Iemand moet de onderstroom gaande houden, begeleiding spelen zonder toeters of bellen.
O ja, ik lees graag, ik los ook graag kruiswoordpuzzels op en zwemmen benadert wat mij betreft de sensatie van te kunnen vliegen. Maar een passie? Neen, zo zou ik het niet noemen. Ik leg met plezier mijn boek en mijn puzzel opzij en als ik niet op dinsdag kan zwemmen, doe ik het wel op donderdag. Iemand moet supporteren voor zij die wel een passie hebben. Doe ik wel: yes you can!
(U hebt een paasei te veel? Laat maar komen!)